Laat je meevoeren tussen heden en toekomst met de podcast Bestemming G2084

PROLOOG :

Claire vertrekt naar Valenciennes, vol hoop en twijfels.

FOSSE D’ARENBERG: Verdoving en rotsverschuivingen

In de mijn van Wallers-Arenberg ontmoet Claire Jean, het hologram van een mijnwerker die daar aan het begin van de twintigste eeuw werkte. Hij biedt haar aan om haar “naar de bodem” te brengen. Ze volgt hem door het doolhof van galerijen en luistert naar zijn verhaal, als ze plotseling de schrik van haar leven krijgt.

CORON DES 120: Lichaam en koor

Voor haar verblijf in Valenciennes heeft Claire een kamer geboekt in het voormalige “Coron des 120”. Wanneer ze aankomt, is ze verbaasd te horen dat ze de accommodatie zal delen met de bewoners, Jo en Leïla. Terwijl ze met hen in contact komt, ontdekt ze een andere manier van leven en krijgt ze er zin in.

TERRIL RENARD: berg en wonderen

Tijdens haar beklimming van de Terril Renard, een echte groene luchtbel en biodiversiteitsreservaat, wordt Claire gelokt door Blue, een mysterieuze jonge vrouw die haar meeneemt naar een open plek om getuige te zijn van een onthutsende gebeurtenis.

CITÉ THIERS: Grandeur en vooruitgang

Omdat ze droomt van echte decors voor haar film, heeft Claire een ontmoeting met Charlie, een 3D-printer, in Cité Thiers. Ze is dolblij met de innovaties waar hij aan werkt. Maar in de werkplaats gaan de dingen niet zoals gepland.

FRESNES STATION: netwerk en toevluchtsoord

Terwijl ze op haar fiets op zonne-energie over de Greenway rijdt, stuit Claire op een buurtcafé dat in het oude station is gevestigd. Daar ontmoet ze Aïssa, een toegewijde vrouw. Deze ontmoeting zal invloed hebben op de manier waarop Claire’s project verder vorm krijgt.

EPILOOG :

Claire vertrekt met tegenzin.

5 iconische sites in het steenkoolgebied

Le Coron des 120 in Anzin & Valenciennes, het treinstation van Fresnes-sur-Escaut, La cité Thiers, Le terril Renard in Demain, de mijnsite van Wallers-Arenberg.

5 sites verspreid over het grondgebied van de vroegere Compagnie des Mines d’Anzin. Met een oppervlakte van 28.000 hectare vertegenwoordigen alle concessies van de Compagnie des Mines d’Anzin het grootste gebied in het kolenbekken van Nord-Pas de Calais. Als pioniersbedrijf, de bakermat van de steenkoolontginning, heeft de Compagnie haar prospectie- en ontginningsgebieden voortdurend uitgebreid, waardoor dit gebied twee eeuwen lang het hare is geweest en een grondige transformatie heeft ondergaan. Vandaag de dag heeft de steenkoolmijnbouw in het Anzin bekken een aantal erfgoedgebieden achtergelaten die verschillende tijdperken en/of benaderingen weerspiegelen. Productie- en wooninfrastructuren werden op natuurlijke en landelijke landschappen geplaatst. Valenciennes was de eerste mijnbouwonderneming die rond 1810 woningen bouwde en 79 van haar woonwijken (corons, woonwijken en tuinwijken) zijn vandaag de dag nog steeds te zien.

5 knipoogjes naar Germinal!

Alle locaties hebben een duidelijke link met Germinal, de roman, de film van Berri en de serie van David Hourrège.

Maar de keuze voor het futuristische fictiegenre is een bewuste; om te breken met de ‘achterwaartse’ kant van Germinal, met die neiging om alles altijd terug te brengen naar het verleden, hoe prestigieus dat ook is! Germinal, Zola’s best verkochte mijnroman, heeft altijd veel vragen opgeroepen. Is het pure fictie of een literaire documentaire? De auteur gaf de werkelijkheid niet 100% weer, hij gebruikte duidelijk fictie om de lezers op het puntje van hun stoel te houden. De plot in de toekomst plaatsen is een manier om de realiteit en de hedendaagse evolutie van het mijnbekken te tonen.

De Germinal-reeks van David Hourrègue

28 jaar na de laatste verfilming geregisseerd door Claude Berri, kwam het bekendste werk in de saga van Émile Zola over de Rougon Macquart in de herfst van 2021 naar het kleine scherm (France 2). En wel in de vorm van een serie van zes afleveringen van 52 minuten, geregisseerd door David Hourrègue op basis van een script van Julien Lilti.

De cast bestond uit beproefde acteurs en aanstormende talenten, maar ook uit acteurs uit de regio en meer dan honderd figuranten uit de Hauts-de-France van alle leeftijden en achtergronden, van wie sommigen al hadden meegewerkt aan de film van Berri uit 1993, gedreven door de wens om hulde te brengen aan de duizenden mijnwerkers die zoveel jaren bloed en water hebben gezweet in de regio Nord-Pas-de-Calais.

Natuurlijke omgevingen werden ook bewaard of gerestaureerd voor de behoeften van de serie, zoals de kapel van Saint-Nicolas en het gehucht Marchipont in de Aunelle-vallei, dat op het scherm het dorp Montsou werd… alles werd gedaan om ons buiten de tijd te laten voelen en ondergedompeld in het hart van de 19e eeuw.

Andere locaties werden omgetoverd door deskundige decorateurs. Het oude treinstation van Fresnes-sur-Escaut werd bijvoorbeeld het estaminet “l’Avantage” voor de opnames.